Dag 25.
Lieve Jasmijn,
Over afscheid nemen gesproken: vandaag namen we afscheid van jouw haren. Het zat er al een paar dagen aan te komen en afgelopen vrijdag hadden we deze dag al een beetje voorbereid, door jou papa’s hoofd kaal te laten scheren. Maar gisteren met het naar bed gaan, hadden mama en ik geen twijfel meer. We moesten al wat stukken afknippen, omdat het te erg in de knoop zat en omdat het elastiekje bijna meer haren meenam dan het liet zitten. Je haren zijn gewoon op, de chemo heeft ze verslagen. Maar dat (en we weten heus wel dat dit niet zo werkt, maar toch…) geeft ons vertrouwen dat die kankercellen ook aangepakt worden.
We maakten er vanochtend een feestje van. In de badkamer, op het krukje met een grote spiegel voor je snufferd. Daar ging je hoor, met de schaar dwars door je eigen, kastanjebruine lokken. Toen je er zelf niet meer bij kon, nam Mila het van je over en later mama. Toen de meeste lange haren weg waren, maakte papa het samen met jou af met de tondeuse. Natuurlijk was het voor jou spannend, want hoe trots was jij op je lange haren. Maar je sloeg je er als een krijger doorheen. Hier en daar met een onzekere, angstige blik, maar vooral met een lach en met ogen vol trots.
Dus daar stond je, aan het einde van de ochtend, op de stoep bij opa Ed en oma Jeanne, om paaseieren te gaan zoeken. Trots als een pauw, met je eenhoorn-mutsje op je hoofd. En daaronder je geschoren koppie. Het maakte jouw middag, en die van ons, er geen moment anders door. Je bent nog even leuk, gezellig en actief als de afgelopen week. En dus zoeken we eieren in de tuin, rijd je met opa op de tractor en spelen we met het keukentje in de serre, zoals je tot vorige maand elke dinsdag deed.
Lieve Jasmijn, eigenlijk elke dag krijgt het woord “trots” alwéér een nieuwe betekenis. Mijn hart gloeit als ik naar je kijk, ik word warm als ik jouw positiviteit zie en ik voel me gelukkig als ik je stem hoor. Of dat veranderd is nu jouw haren eraf zijn? Zeker weten, maar wel in positieve zin. Je bent zo sterk, zo onverschrokken en zo’n ongelooflijke doorzetter. Ik struikel over de superlatieven om je te beschrijven, maar ik kan niet anders. Vandaag was het hoogtepunt tot nu toe. Welke drie jarige meid laat nou haar prachtige, lange haren eraf scheren en doet alsof dat een feestje is? Jij, Jasmijntje. Zoals je bij alles doet alsof het een feestje is. En vanmiddag was het nog een feestje ook. Een feestje waarop jij overigens zeven grote chocolade eieren gevonden hebt. En er liggen er nu nog maar drie in je mandje. Kleine snoeperd!
Ik hou van je, je bent de trots van mijn leven.
Papa